বিজ্ঞান আশীর্বাদ নে অভিশাপ ৰচনা

বিজ্ঞান আশীর্বাদ নে অভিশাপ ৰচনা অসমীয়াত Vigyan Asirbaad ne Abhihap Rosona Asomiyat

বিজ্ঞান আশীর্বাদ নে অভিশাপ ৰচনা

বিজ্ঞান আশীর্বাদ নে অভিশাপ

বিজ্ঞান শব্দৰ প্ৰকৃত অর্থ যি মানুহক বিশেষভাৱে জ্ঞানৰ পথত পৰিচালনা কৰে। কিন্তু সাম্প্রতিক কালত বিজ্ঞানৰ যুগ বুলিলে যন্ত্র যুগকে সাধাৰণতে বুজোৱা হয়। আদিম যুগত মানুহে শিলেৰে নির্মিত অস্ত্ৰেৰে পশু বধ কৰি জুইত সেকি বা পুৰি মাংস খাই বা ফল-মূলেৰে জীৱন নির্বাহ কৰিছিল। গছৰ বাকলি বা জীৱ-জন্তুৰ ছাল পৰিধান কৰি লজ্জা নিবাৰণ কৰিছিল। তাৰ পাছত লাহে লাহে মানুহে ধাতুৰ ব্যৱহাৰ শিকিলে, জীৱ-জন্তুক পােহ মনাই সিহঁতৰ দ্বাৰা খেতি-বাতি কৰিবলৈ ল'লে। কপাহৰ সূতাৰে কাপােৰ ববলৈ শিকিলে। ক্রমে ক্রমে মানুহে উন্নতিৰ সােপানত উঠি বৰ্তমানৰ অৱস্থাত উপনীত হৈছেহি। পর্বত, সাগৰকে ধৰি সকলাে প্রাকৃতিক বাধা নেওচি মানুহে বিজ্ঞানৰ জযধ্বজা উইছে। একেদৰে চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ উন্নতিযে মানুহৰ আয়ু-সীমা বৃদ্ধি কৰিছে। মানুহে আজি চন্দ্ৰতত ভৰি দিবলৈ সক্ষম হৈছে। মানৱনির্মিত কৃত্রিম উপগ্রহে আজি পৃথিৱীৰ চৌপাশে পৰিভ্ৰমণ কৰি বিজ্ঞানৰ জয়গান গাইছে। সমাগত দিনবােৰত হযতাে চন্দ্র বা আন গ্রহ-উপগ্ৰহত নগৰ স্থাপনৰ সপােন মানুহে বাস্তৱত ৰূপাযিত কৰিবগৈ পাৰিব। মানৱ-জীৱনক পৰিপূৰ্ণ আৰু সৰ্বাংগসুন্দৰ কৰি তােলাৰ মাধ্যম হিচাপে বিজ্ঞানৰ শ্রেষ্ঠত্বক অস্বীকাৰ কৰিব নােৱাৰি। 

বিজ্ঞান মানৱ জীৱনৰ শ্ৰেষ্ঠ আর্শীবাদ। জগতৰ সকলাে বস্তুৰ দৰে বিজ্ঞানৰৰ এটা অশুভ দিশ আছে। বিজ্ঞানে যিদৰে আধুনিক সভ্যতাৰ সৃষ্টি কৰিছে, তেনেদৰে এই ইতিহাসক মুহূৰ্তৰ ভিতৰতে মষিমূৰ কৰিব পৰাৰ ক্ষমতাও বিজ্ঞানৰ আছে। বিজ্ঞানী আলফ্রেড নােবেলে পাহাৰ-পর্বত ভাঙি সচল যাতাযাতৰ বাবে বাট-পথ নির্মাণ কৰিবলৈ ডিনামাইট আৱিষ্কাৰ কৰিছিল। কিন্তু মানুহে পৰৱৰ্তী কালত ইযাক বাট-পথ-দলং আদি ধ্বংস কৰাৰ কামতাে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ ল'লে। এটা মাত্র পাৰমাণবিক বােমার আঘাতত মুহূৰ্তৰ ভিতৰতে জাপানৰ নাগাছাকি আৰু হিৰৰচিমাত বিৰাট ধ্বংস কার্য সংঘটিত হ’ল। বহু হাজাৰ লোেক মৃত্যু হ'ল। অসংখ্য লােক চিৰজীৱনলৈ ঘূণীয়া হল। সাম্প্রতিক কালত পাৰমাণৱিক বােমাতকৈ বহুগুণে মাৰাত্মক হাইড্রোজেন বােমা আৰু আন শক্তিশালী মাৰণাস্ত্ৰ আৱিষ্কাৰৰ ফলত যুদ্ধৰ বিভীষিকা বহুলাংশে বৃদ্ধি পাইছে। বিজ্ঞানৰূপী সমুদ্র মন্থনত এফালে যিদৰে অমৃতৰ উদ্ভৱ হৈছে, ঠিক আনফালে উৎপন্ন হৈছে কোলাহলৰ।

দ্বিতীয় মহাসমৰৰ পাছতাে মানুহৰ ৰণলিপ্সা শেষ নহ'ল। কোৰিয়া, ভিয়েটনাম, পাৰস্য উপসাগৰ আৰু ইৰাণ-ইৰাক যুদ্ধৰ বীভৎস স্মৃতি মানুহৰ মনৰ পৰা কেতিয়াও মচ নাখায়। কিয়নাে যুদ্ধই কেৱল নির্দিষ্ট যুদ্ধ ক্ষেত্রকে নহয, পাৰিপাৰ্শ্বিক অৱস্থা, কাষৰ- পাজৰৰ ঠাই, সমুদ্র, মৰ, অৰণ্য আৰু প্ৰাণীৰ জীৱনকো বিপন্ন কৰি তােলে। যুদ্ধত ব্যৱহাৰ হােৱা অস্ত্ৰৰ উপৰিও সাম্প্রতিক বিশ্বৰ মানুহৰ যন্ত্ৰৰ চিকাৰ হৈছে। প্রতিনিয়ত যন্ত্ৰৰ সৈতে সহবাস কৰি যন্ত্ৰ নহ'লে চলিব নােৱাৰা অৱস্থা হ'ল। আনকি বিজ্ঞানৰ কিছুমান আৱিষ্কাৰ আমাৰ দৈনন্দিন জীৱন এনেদৰে বেৰি ধৰিছে যে বস্তুবাদী হৈ পৰিছো আমি। কিন্তু দুয়ােদিশ বিচাৰ কৰিলে দেখা যায় যে, বিজ্ঞানৰ এই ধ্বংস ক্ৰিয়াৰ বাবে বিজ্ঞান দায়ী নহয়। 

বিজ্ঞান এটি নিষ্ক্রিয় শক্তি মাত্র। বুদ্ধিমান মানৱে ইয়াক যিফালে চালনা কৰে বিজ্ঞান সেই দিশলৈকে চালিত হয়। মানুহে যেতিয়ালৈকে শুভ চিন্তাৰে মানৱ কল্যাণৰ বাবে বৈজ্ঞানিক আৱিষ্কাৰৰ দ্বাৰা মানুহৰ সুখ আৰু স্বাচ্ছন্দ্যৰ বাবে প্রেৰণা যােগাই থাকিব, তেতিয়ালৈকে বিজ্ঞান মানুহৰ বাবে আর্শীবাদ হৈয়েই ৰব। কিন্তু মানুহৰ মনত যেতি হিংসা, স্বার্থপৰতা, স্বেচ্ছাচাৰিতাৰ জন্ম হয়, তেতিয়া মানুহৰ চিত্ত ধ্বংসােম্মুখ হৈ উঠে। তেতিয়াই মানুহৰ প্ৰযােজন হয় বিবিধ মাৰণাস্ত্ৰৰ। বিজ্ঞানৰ এই অভিশাপৰ বাবে নিঃসন্দেহে মানুহেই দায়ী। সাধাৰণ ক্ষুধা, তৃষ্ণা, নিদ্ৰা আদি বৃত্তিবােৰৰ বিচাৰত মানুহৰ লগত পশুৰ কোনাে পার্থক্য নাই। একমাত্র জ্ঞান, চিন্তা আৰু বিবেকৰ ক্ষেত্ৰতহে মানুহৰ লগত ইতৰ প্ৰাণীৰ পার্থক্য পৰিলক্ষিত হয়। মানুহৰ মানস জগতত অন্তর্নিহিত সকলাে বৃত্তিৰ উন্মেষ সাধনাৰেই নাম মনুষ্যত্ব। এই মনুষ্যত্বৰ সাধনাত, জ্ঞানৰ সাধনাত, বিজ্ঞানৰ সাধনাত নিশ্চয় মানুহে চিৰকাল আত্মনিযােগ কৰিব। সেয়ে সাময়িকভাৱে বিজ্ঞান অভিশাপস্বৰূপ হলেও সামগ্রিকভাবে বিজ্ঞান মানুহৰ বাবে আশীর্বাদ হৈ থাকিব। 

*****

~সংগৃহীত 

বিজ্ঞানৰ অৱদান আৰু আমাৰ দৈনন্দিন জীৱনত ইয়াৰ প্ৰভাৱ

বিজ্ঞান হৈছে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বিস্ময়কৰ গঠন আৰু কাৰ্যপদ্ধতিৰ অধ্যয়ন। ই বিভিন্ন প্ৰাকৃতিক আৰু কৃত্ৰিম পৰিঘটনা পৰ্যবেক্ষণ কৰি, জটিল তথ্যসমূহক সহজভাৱে বুজাব পৰা ৰূপত ব্যাখ্যা কৰে। বিজ্ঞান মানে কেৱল প্ৰকৃতিৰ গূঢ় ৰহস্য উন্মোচন নহয়, ই এক চলমান অধ্যয়ন, যাৰ সহায়ত মানুহে নিজৰ জীৱন ধাৰাৰ প্ৰতি বুজাবুজি, নিয়ন্ত্ৰণ আৰু উন্নতি সাধন কৰিব পাৰিছে।

বিজ্ঞানৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য আৰু জনকল্যাণকাৰী সাফল্যবোৰৰ ভিতৰত চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ উন্নতি এক বিশেষ স্থানত আছে। পেনিচিলিনৰ আৱিষ্কাৰ, ভেকচিনৰ বিকাশ, অংগ-প্ৰতিস্থাপন (ট্ৰান্সপ্লাণ্ট) ব্যৱস্থা ইত্যাদি চিকিৎসাৰ ক্ষেত্ৰত এক বৈপ্লৱিক পৰিবৰ্তন অনা আৱিষ্কাৰ। আগতে যি ৰোগবোৰক মৃত্যু-ঘোষণা বুলি গণ্য কৰা হৈছিল, আজিকালি সেইবোৰৰো চিকিৎসা সম্ভৱ হৈছে। চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ অগ্ৰগতিৰ ফলস্বৰূপ, বিশ্বজুৰি মানুহৰ গড় আয়ুস ৪০-৫০ বছৰৰ পৰা ৮০-৯০ বছৰৰ দিশে বৃদ্ধি পাইছে, যি এক অভূতপূৰ্ব সাফল্য।

মানুহে যি বিদ্যুৎ শক্তি ব্যৱহাৰ কৰে, তাৰো আধাৰ বিজ্ঞান। বিদ্যুৎ শক্তি আমাৰ সকলো খিনি কাৰ্যৰ মুল উৎস হিচাপে পৰিগণিত — ৰাতিপুৱাৰ এলাৰ্মঘড়ীৰ পৰা আৰম্ভ কৰি, বৈদ্যুতিক সঁজুলি, কম্পিউটাৰ, পাংখা, ফ্ৰীজ, পানী তপত কৰা হীটাৰ আদিৰে আমাৰ জীৱনক সহজ, আৰামদায়ক আৰু সুশৃঙ্খল কৰি তুলিছে। বিদ্যুৎ বিজ্ঞানৰ আশীৰ্বাদেই আজিৰ আধুনিক যুগৰ আধাৰ।

যোগাযোগৰ ক্ষেত্ৰতো বিজ্ঞান এক যুগান্তকাৰী ভুমিকা গ্ৰহণ কৰিছে। মোবাইল ফোনৰ মাধ্যমেৰে মুহূৰ্ততে পৃথিৱীৰ আন কোনো প্ৰান্তত থকা ব্যক্তিৰ সৈতে কথা পাতিব পাৰি। ইণ্টাৰনেটৰ যোগেদি অগণিত তথ্যৰ সন্ধান, যোগাযোগ, ব্যৱসায় আৰু শিক্ষা-প্ৰতিষ্ঠানৰ দৰ্জা খুলা। ই-মেইল, ভিডিঅ’ কল, সামাজিক মাধ্যম আদিৰ দ্বাৰা পৃথিৱীখন যেন আমাৰ হাতত ধৰা পৰিছে।

ভ্ৰমণ আৰু পৰিবহণৰ ক্ষেত্ৰতো বিজ্ঞানৰ অৱদান অপৰিসীম। মানুহৰ চলাচল পূৰ্বে পদব্রজে বা গৰু-গাড়ীৰ মাধ্যমে সীমাবদ্ধ আছিল, কিন্তু আজি বিজ্ঞানৰ কল্যাণেৰে ৰে’লগাড়ী, বাছ, গাড়ী, বিমান, আকাশযান ইত্যাদিৰ মাধ্যমে যিকোনো ঠাইত অতি সোনকালে উপনীত হ’ব পাৰি।

বিজ্ঞানৰ আৱিষ্কাৰে গৃহস্থালী কাম-কাজো এতিয়া অতি সৰল আৰু কম সময়ৰ ভিতৰতে সম্পন্ন কৰিব পৰা হৈছে। গেছ ষ্ট’ভ, বিদ্যুৎচালিত ৰন্ধন সঁজুলি, মিক্সাৰ, ওভেন, ফ্ৰীজ, ডিচৱাছাৰ, ৱাশ্বিং মেচিন ইত্যাদি গৃহস্থালীত কামৰ গতি বঢ়াইছে আৰু মানুহৰ ওপৰত থকা শাৰীৰিক চাপ যথেষ্ট হ্ৰাস কৰিছে।

কৃষিৰ ক্ষেত্ৰতো বিজ্ঞান এক বিপ্লৱ লৈ আহিছে। বিজ্ঞানসম্মত সাৰ, বীজ আৰু আধুনিক সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি অধিক ফলন লাভ কৰা হৈছে। আধুনিক যন্ত্ৰপাতিৰ মাধ্যমেৰে মইদামৰ কাম-কাজ অতি সহজ হোৱা দেখা গৈছে।

কম্পিউটাৰৰ আৱিষ্কাৰে সমগ্ৰ পৃথিৱীত এক বৈপ্লৱিক পৰিৱৰ্তন ঘটিছে। এই যন্ত্ৰখনৰ সহায়ত মুহূৰ্ততে গণনাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি, ডিজিটেল কাম-কাজ, শিক্ষা, চিকিত্সা, বাণিজ্য, গৱেষণা সকলো ক্ষেত্ৰতে গতি আহিছে। আমাৰ নেটৱৰ্কিং, মনোৰঞ্জন, আৰু দৃষ্টিভংগীতো এক আমূল সলনি ঘটিছে।

তথাপি, বিজ্ঞানৰ বিকাশৰ সৈতে এক অনন্য দায়িত্বও আহিছে। মানুহে বিজ্ঞানক কেৱল কল্যাণৰ বাবে নহয়, বিনাশৰ উপকৰণ হিচাবেও ব্যৱহাৰ কৰিছে। পৰমাণু বোমা, ৰাসায়নিক অস্ত্ৰ, আৰু অন্য ধ্বংসাত্মক অস্ত্ৰৰ সৃষ্টি হৈছে বিজ্ঞানৰ সহায়তেই। ই বিশ্বশান্তিৰ বাবে এক গভীৰ হুমকি স্বৰূপ। গতিকে বিজ্ঞানৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰাৰ দিশে আগবঢ়াটো আমাৰ সকলোৱে একেলগে লোৱা দায়িত্ব হওঁক।

‘বিজ্ঞান’ শব্দটো লেটিন ভাষাৰ “Scientia” শব্দৰ পৰা আহৰণ কৰা, যাৰ অৰ্থ “জ্ঞান” বা “জ্ঞানৰ কলা”। প্ৰাচীন গ্ৰীক বিজ্ঞানী এৰিষ্টটলে বিজ্ঞানক “পৰ্যবেক্ষণ, সজাগতা আৰু বুজাবুজিৰ মাধ্যম” বুলি ব্যাখ্যা কৰিছে। বিজ্ঞানৰ সহায়ত মানুহে প্ৰকৃতিৰ গভীৰ গূঢ়তা উন্মোচন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে, যি অতীতে একেবাৰে কল্পনাতীত আছিল।

মানৱসভ্যতাৰ উন্নয়নত বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিয়ে গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাইছে। ই যুক্তিভিত্তিক চিন্তাধাৰা, পৰিসংখ্যাৰ ভিত্তিত সিদ্ধান্ত লোৱা অভ্যাস, আৰু সমালোচনামূলক দৃষ্টিভংগী গঢ়ি তোলে। বিজ্ঞানৰ এই দৃষ্টিভংগী আচলতে জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে প্ৰয়োজনীয়।

আজিৰ যান্ত্রিক যুগত বিজ্ঞান অবিহনে জীৱন কল্পনাও কৰিব নোৱাৰি। আমি যি ঔষধ খাই ভাল হওঁ, যি কাপোৰ পিন্ধো, যি খাদ্য খাওঁ, যি বাহনত যাত্ৰা কৰোঁ, যি গেজেট ব্যৱহাৰ কৰোঁ, সকলোবোৰ বিজ্ঞানৰ ফল।

সঁচা অৰ্থত, বিজ্ঞান হৈছে এক অসীম শক্তিৰ আধাৰ। এই শক্তিক সমাজৰ কল্যাণ আৰু মানবজাতিৰ বিকাশৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰাটো আমাৰ নৈতিক দায়িত্ব। বিজ্ঞানক উপকাৰী ৰূপত ব্যৱহাৰ কৰিলে ই স্বৰ্গৰ দ্ৱাৰ খুলিব পাৰে, আৰু অপব্যৱহাৰ কৰিলে ধ্বংসৰ পথলৈ লৈ যাব পাৰে। সেয়ে, বিজ্ঞানৰ সঠিক ব্যৱহাৰে ভবিষ্যৎ গঢ়ি তোলে।

*****

বিজ্ঞানৰ অৱদান 

বিজ্ঞান হৈছে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ অধ্যয়ন, বিভিন্ন পৰিঘটনা পৰ্যবেক্ষণ আৰু জটিল তথ্যসমূহ সহজ ৰূপত ব্যাখ্যা কৰা। বিজ্ঞানৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য সাফল্য হ’ল স্বাস্থ্যসেৱাৰ উন্নতি আৰু পেনিচিলিন, ভেকচিন, ট্ৰান্সপ্লাণ্টৰ দৰে চিকিৎসা আদি। চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ অগ্ৰগতিৰ ফলত মানুহৰ আয়ুস ৪০-৫০ বছৰৰ পৰা ৮০-৯০ বছৰলৈ বৃদ্ধি পাইছে। আমাৰ শক্তিৰ প্ৰধান উৎস বিদ্যুৎ শক্তি‌ বিজ্ঞানৰে প্ৰধান উৎস।

যোগাযোগৰ বাবে মোবাইল ফোন, ভ্ৰমণৰ বাবে যান-বাহন, ৰন্ধা-বঢ়াৰ বাবে সঁজুলি, কৃষিৰ বাবে সাৰ আৰু সঁজুলি, মিনিটৰ ভিতৰতে জটিল কাম সম্পন্ন কৰা কম্পিউটাৰ আমাৰ দৈনন্দিন জীৱনত বিজ্ঞানৰ কেইটামান আশ্চৰ্য্য। কিন্তু বিজ্ঞানৰ বিকাশৰ ফলত মানুহৰ কাৰ্যকলাপ বাঢ়িছে আৰু অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ আৰু গণধ্বংসী অস্ত্ৰৰ আৱিষ্কাৰ হৈছে। গতিকে আমি বিজ্ঞানৰ উপহাৰ কেৱল সমাজৰ কল্যাণৰ দিশত ব্যৱহাৰ কৰা উচিত।

‘বিজ্ঞান’ৰ উৎপত্তি লেটিন ভাষাৰ ‘Scientia’ শব্দৰ পৰা হৈছে, যাৰ অৰ্থ হৈছে ‘জ্ঞানৰ কলা’। প্ৰখ্যাত বিজ্ঞানীসকলৰ অন্যতম এৰিষ্টটলে বিজ্ঞানক 'পৰ্যবেক্ষণ, সজাগতা আৰু বুজাবুজি" বুলি বৰ্ণনা কৰিছে। ই মানুহক প্ৰকৃতিৰ ৰহস্য উন্মোচন কৰাত, মাৰাত্মক ৰোগৰ নিৰাময় বিচাৰি উলিওৱাত আৰু মানৱতাক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা সমস্যা সমাধান কৰাত সহায় কৰি আছে। বিজ্ঞানৰ উন্নতিয়ে আমাৰ জীৱনটোত বহুত সালসলনি‌ কৰি আহিছে।‌ ৰাতিপুৱাৰ এলাৰ্মটোৱে আমাক জগাই তুলিবলৈ, যোগাযোগৰ বাবে উপগ্ৰহ কঢ়িয়াই নিয়া মহাকাশযান, গেছ ষ্ট'ভত খাদ্য ৰন্ধা, চিকিৎসাৰ বাবে চিকিৎসালয়ত সঁজুলি , আনকি আপুনি যিখন পৰ্দাত এইখিনি পঢ়ি আছে সেইখন সকলো বিজ্ঞানৰ আশ্চৰ্য্য।

আমাৰ দৈনন্দিন জীৱনত বিজ্ঞানৰ উপস্থিতি

১.ঔষধ, ভেকচিন আৱিষ্কাৰেৰে মহামাৰী হ্ৰাস কৰিছে আৰু মৃত্যুৰ হাৰ হ্ৰাস কৰিছে -কেন্সাৰ আৰু ডায়েবেটিছৰ দৰে দুৰাৰোগ্য ৰোগৰ চিকিৎসা সৃষ্টিৰ জৰিয়তে জীৱনৰ মান উন্নত কৰিছে।

২. প্ৰযুক্তি আৰু উদ্ভাৱন: কম্পিউটাৰৰ আৱিষ্কাৰে বিশ্বত এক বৈপ্লৱিক পৰিৱৰ্তন আনিলে। যোগাযোগ কেতিয়াও ইমান সুলভ হোৱা নাছিল- ফোন, আৰু ইণ্টাৰনেটে আমাৰ নেটৱৰ্কিং আৰু মনোৰঞ্জন সলনি কৰি দিছে।

৩. দৈনন্দিন জীৱনত যেনেকৈ গেছ ষ্ট’ভ, বিদ্যুৎচালিত সঁজুলি, ডিচৱাছাৰ, ৱাশ্বিং মেচিন, ঘৰত লাইটিং, যাতায়তৰ বাবে বাহন, দৈৰ চেটিং, ফ্ৰীজত বৰফ, টেৰেচত ছ’লাৰ পেনেল আদিৰে ৰন্ধা-বঢ়াই আমাৰ জীৱনটো অতি সহজ আৰু আৰামদায়ক কৰি তুলিছে।

বিজ্ঞানৰ অসীম আশ্চৰ্য্যই আমাক মধ্যযুগৰ পৰা বৰ্তমানৰ যুগলৈ লৈ আহিছে। বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তি অবিহনে জীৱনটো কল্পনাতীত। বিজ্ঞান কেৱল সঁজুলি, আহিলা আৰু যন্ত্ৰৰ আৱিষ্কাৰ নহয় বৰঞ্চ তথ্য আৰু পৰিসংখ্যাৰ বিষয়ে উদ্ভাৱনী ধাৰণা আৰু সজাগতাও। বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিয়ে আমাৰ যুক্তিসংগত, বৈজ্ঞানিক দৃষ্টিভংগীৰ উন্নতি সাধন কৰিছে। আমাৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে বিজ্ঞান সাৰ্বজনীন আৰু অজেয়। বিজ্ঞান বহু পৰিমাণে উন্নতিৰ পতাকাবাহী হৈ আহিছে। বিজ্ঞানে ৰন্ধা-বঢ়া, পৰিবহণ, গাড়ী চলোৱা, প্ৰযুক্তি, গেজেট, পাকঘৰৰ সঁজুলি আদি নিয়মীয়া কামত অৰিহণা যোগাইছে। তদুপৰি আমি ব্যৱহাৰ কৰা ঔষধ, আমি পিন্ধা কাপোৰ, যোগাযোগত সহায় কৰা উপগ্ৰহ সকলোবোৰ বিজ্ঞানৰ উৎপাদন।

*****